Het persoonlijke verhaal van Eefke Weismann-Hooijer, projectleider Wereldmeiden in Hoogeveen, die voor een keer in de schoenen van een buddy ging staan en deelneemster Firoza begeleidde naar de turnvereniging. Een geweldige ervaring om niet snel te vergeten.
Na het afronden van de sportcarrousel Wereldmeiden Hoogeveen gaf Firoza aan dat ze heel graag gymnastiek wilde gaan proberen. Hoewel gymnastiek geen onderdeel was geweest van het sportaanbod, was Firoza heel duidelijk: “Ik wil heel graag naar gymnastiek!” Ik antwoordde: “Geen probleem Firoza, ik ga uitzoeken wanneer je terecht kunt voor een proefles.” Gelukkig ben ik goed bekend bij de gymvereniging en het contact was snel gelegd. Helaas bleek er op de betreffende dag en tijdstip geen buddy beschikbaar die met Firoza mee kon gaan. Het was aan mij om haar te begeleiden.
Precies op de afgesproken dag, tijd en locatie ontmoetten wij elkaar en zijn we samen op de fiets naar de Turnhal gereden. In de regen, maar dat was geen bezwaar voor Firoza. Nat en koud kwamen we bij de Turnhal aan. Ik zal niet snel de grote ogen en het verbaasde gezicht van dit Wereldmeisje vergeten. Ze riep wel 10 keer of dit het echt was, zo mooi, zo groot, zo leuk! Mag ik hier 1 keer of 10 keer, of altijd…? Heel mooi om het enthousiasme te zien en te horen! Er was nog les van een andere groep dus gingen we op de tribune zitten om te kijken. Intussen stroomde de volgende groep binnen.
Het omkleden was voor mij wel even spannend. Wat zou Firoza doen met haar hoofddoek? Een koprol of handstand met hoofddoek leek me onmogelijk. Gelukkig gaf ze op mijn vraag hoe ze dat zou doen een stralend antwoord: “Geen probleem mevrouw”, zei ze en deed met een grote zwaai haar hoofddoek af. Voor het eerst zag ik haar prachtige lange haren. Ze maakte het vast in een staart en was klaar voor de les.
We stonden in de zaal te wachten en een klein groepje meisjes keek nieuwsgierig naar Firoza. Firoza lachte en keek heel vrolijk om zich heen en haar houding zorgde ervoor dat er al snel contact ontstond. Na een paar minuten vroeg iemand aan haar: “Wil je straks misschien met ons groepje meedoen?” Ik had niet durven hopen dat het zo gemakkelijk zou gaan. Firoza werd omringd door aardige, vrolijke en sociale meisjes.
De trainster stelde zich voor en na een korte introductie werd de warming-up ingezet. Het was duidelijk dat Firoza geen turnachtergrond heeft. Ze keek heel aandachtig hoe de anderen het deden. Zelf doen was toch wel spannend. Bij de trampoline heb ik haar moed ingesproken en een klein duwtje gegeven om het te proberen. Dat ging goed en ze was blij en trots.
We hadden duidelijke afspraken gemaakt over het terugfietsen naar huis en contact opnemen als ze weer thuis was aangekomen. Ik was opgelucht toen ik haar appje kreeg waarin ze mij bedankte voor de begeleiding en voor de foto’s. Ze schreef dat ze de volgende week beslist weer zou gaan.
Na twee weken kreeg ik een berichtje van haar of Wereldmeisje Yomna ook naar mee naar de turnles mocht. “Natuurlijk is dat goed, ik zal de trainster meteen een berichtje sturen dat ze met je meekomt.” Inmiddels zijn ze nu samen geweest en is ook dit heel goed gegaan.
Een mooie ervaring hoe een matching kan gaan!