Hoe kan integratie van nieuwkomers bevorderd worden? En hoe kunnen we leren van elkaars leefwerelden? MDT Wereldmeiden-Wereldgozers brengt de antwoorden op die vragen in de praktijk: jongeren sporten tijdens dit MDT-traject samen met leeftijdsgenoten met een vluchtelingenachtergrond. Projectleider Willie Westerhof vertelt over de indrukwekkende groei die het maatjesproject de afgelopen vijf jaar doormaakte en de succesfactoren die daaraan ten grondslag liggen.
De sportdeelname van jongeren met een vluchtelingenachtergrond blijft achter. Dat is niet vreemd, want jongeren die nieuw zijn in Nederland moeten hun hele netwerk nog opbouwen. Tijdens MDT ontwikkelen jongeren hun talenten, komen ze in contact met andere leefwerelden en doen ze tegelijkertijd iets voor een ander. Zo ook bij MDT Wereldmeiden-Wereldgozers. Willie: ‘Wat in 2019 begon als Overijsselse proeftuin, is nu uitgegroeid tot een project met ruim zestig locaties door het hele land. Elk jaar doen zo’n 1.500 jongeren mee. De jongeren delen hun netwerken met elkaar, maken vrienden en hebben vooral veel lol.’
Gouden formule
De gouden formule? Huis voor Beweging, de organisatie die dit MDT-project organiseert, werkt al vanaf het begin nauw samen met provinciale sportorganisaties. Die hebben een kort lijntje met lokale buurtsportcoaches, die op hun beurt veel contact hebben met sportverenigingen en scholen. De deelnemers – “meiden en gozers” – worden voornamelijk geworven via het onderwijs. Zo zijn er vruchtbare samenwerkingen met het voortgezet onderwijs en Internationale Schakelklassen (ISK) voor jongeren die net in Nederland zijn komen wonen. ‘Eigenlijk hebben we niets nieuws opgetuigd,’ zegt Willie. ‘We hebben slim gebruikgemaakt van het netwerk dat er al was.’
Die aanpak blijkt al snel een schot in de roos. Willie: ‘De combinatie van sport en integratie slaat enorm goed aan. Het past goed bij bestaande doelstellingen vanuit de provincie en gemeenten. Wij hebben dan ook niet veel aan werving hoeven doen, het zijn voornamelijk de gemeenten die ons zelf benaderen voor een samenwerking.’ Op deze manier schaalde MDT Wereldmeiden-Wereldgozers de afgelopen jaren op tot ruim zestig locaties in 12 provincies. Het project is tevens opgenomen in de database met effectieve interventies van het RIVM. ‘Men ziet het als een sympathiek en doeltreffend project.’
Uiteraard zijn er – zoals bij alle MDT-projecten – ook uitdagingen. ‘Binnen reguliere onderwijsinstellingen is het soms zoeken naar iemand die dit project écht wil omarmen en buiten het bestaande curriculum wil denken,’ zegt Willie. ‘De samenwerking met de ISK’s is wat dat betreft een stuk soepeler. Zij zien het als een mooie kans voor hun leerlingen.’ Inmiddels weten Willie en haar teamleden goed hoe ze met eventuele uitdagingen kunnen omgaan. ‘We hebben geleerd dat we niet te veel moeten afwachten. Soms regelen onze lokale projectleiders via-via vijf minuutjes spreektijd in een gymles en komen daar een aantal mooie aanmeldingen uit.’
Leefwerelden samenbrengen
De Nederlandse deelnemers geven aan dat hun beeld van vluchtelingen dankzij dit project verandert. Willie: ‘Ze worden vaak diep geraakt door de verhalen die ze horen. Normaal gesproken horen zij dit soort verhalen en feiten alleen via het nieuws. En andersom horen we van de vluchtelingenjongeren dat zij er enorm van genieten om met een Nederlands leeftijdsgenootje te spreken. Hier komen leefwerelden samen die anders langs elkaar heen zouden lopen.
Al sportend leren de jongeren van elkaar en vinden de vluchtelingenjongeren hun weg binnen het verenigingsleven. ‘Samen zoeken ze naar de sport die ze het leukste vinden,’ aldus Willie. ‘Voetbal, badminton of paardrijden, we proberen het altijd wel te regelen.’ Een casus die Willie is bijgebleven is die van twee meiden die graag wilden gaan duiken. ‘Dat is een sport die niet zoveel aangeboden wordt en dus is het lastiger om iets geregeld te krijgen. Uiteindelijk is het de meiden gelukt om een proefles te regelen bij een duikvereniging en de statushouder heeft er nu zelfs een lidmaatschap. Dat zoiets uiteindelijk lukt, dat raakt je.’
Willie hoopt nog lang door te kunnen gaan met het project. ‘Ik zie natuurlijk ook wat er gebeurt in onze samenleving. Polarisatie, uitsluiting, racisme en ga maar door. Dankzij MDT kunnen we écht contact faciliteren tussen verschillende leefwerelden en jongeren laten ervaren hoe het is om een ander vooruit te helpen. Ik geloof dat dat heel belangrijk is.’ Dat enthousiasme krijgt ze ook terug vanuit het netwerk. De eerste sportvereniging die – vanwege de doelgroep – niet wil meewerken, moet nog gevonden worden. ‘Alle verenigingen die wij benaderen, willen meedoen. Ik heb nog nooit een wanklank gehoord en alle jongeren worden daar met open armen ontvangen. Dat is enorm hartverwarmend.’
Bron: Doemeemetmdt