Wereldmeiden is een project waarbij je 10 weken lang diverse sporten gaat proberen met een groep vluchtelingen meiden. Deze meiden worden begeleid door een sportcoach en door meiden zoals ik, de MDT-ers (Maatschappelijke Diensttijders). Elke week beoefen je dus een nieuwe sport en op die manier kom je in contact met elkaar en leer je van elkaar. Ik ben bij dit project gekomen door een vriendin van mij die al stageliep bij ViaVie Welzijn, de organisatie die dit project leidt. Ik vind het een heel mooi project, dat ook mooi aansluit op mijn opleiding sociaal werk, die ik volg. Ik heb hiervoor stagegelopen met kinderen en wilde mijn ervaring uitbreiden met nieuwe doelgroepen. Ik had zelf nog nooit te maken gehad of gewerkt met iemand met een vluchtelingenachtergrond en vond het een mooie uitdaging en leerzame ervaring.
Mijn ervaring tot nu toe
De eerste keer toen ik bij sportschool stond, waar de sportactiviteit plaats zou vinden, vond ik het erg spannend. Zoals eerder vermeld, heb ik geen ervaring met mensen met een vluchtelingen achtergrond en wist niet zo goed hoe ik mijzelf moest opstellen tegen over hen. En sowieso is nieuwe mensen ontmoeten altijd even spannend. Maar dat zenuwachtige gevoel vervaagde al vrij snel, toen ik de meiden ontmoette en merkte hoe lief en open zij waren. Zelf ben ik niet echt ‘het sportieve type’, maar omdat het zo’n leuke en gezellige groep is, gaat het mij allemaal makkelijk af. Ik heb elke week zin om weer met de meiden een nieuwe sport te proberen en te lachen om dingen die misgaan. Maar vooral ook elkaar aanmoedigen als iets goed gaat. Het is altijd een gezellige boel waar veel wordt gelachen en waar een positieve sfeer hangt.
Mijn leerdoelen
Ik heb in de korte tijd dat ik dit doe al veel meer geleerd over de meiden en de doelgroep. Zoals dat je wat langzamer en duidelijker moet praten, dat je door middel van gebaren ook goed kan communiceren en dat het soms ook niet erg is als je iets niet begrijpt. Mijn leerdoel is dat ik erachter wil komen, waarmee ik de deelnemers echt kan helpen. Dus ik wil echt iets kunnen toevoegen en van waarde zijn voor hen. En ook wat meer durven. Soms merk ik dat ik mijzelf nog tegenhoud om dingen met ze te bespreken, omdat ik bang ben dat ze het niet begrijpen of dat ik het verkeerd verwoord. Maar juist door dingen te proberen en te durven kom je ook achter zaken en bouw je ook meer iets op.
Ook vind ik de kerstactiviteit die ik samen met Tara (andere MDT-er) ga organiseren een mooi doel om naar toe te werken. Dat is toch iets anders dan wat we normaal doen en dan gaan we misschien op andere manier met elkaar om. Dus daar heb ik ook erg veel zin in.
Voor de rest hoop ik gewoon een toevoeging te kunnen zijn voor de groep en voor de meiden. Iemand waar ze naartoe kunnen en mee durven te communiceren als ze hulp nodig hebben. Niet alleen dat, maar vooral iemand waarmee ze kunnen lachen en plezier hebben, want dat is natuurlijk waar het uiteindelijk om draait.
Romany Kars, MDT-er in Rijssen